Hoe ik wist te dealen met mijn belangst

Hoe ik van standje hysterisch naar een tikkie onwennig ging als ik moest bellen.

Mijn hartslag schiet plotseling de hoogte in. Is het 160, 180? Het voelt als 500 in ieder geval. Ik verstijf door het angstaanjagende geluid dat mijn richting uitkomt. Hoor ik iemand in nood gillen? Komt er een neerstortend vliegtuig mijn kant op? Zit er een losgeslagen pitbull achter me aan? Niets van dat alles: mijn telefoon gaat over.

Al sinds ik me kan herinneren heb ik last van belangst. Zodra er gebeld wordt krijg ik een heftige lichamelijke angstreactie. Verstijven, hoge hartslag, klamme handen. Als ik zelf moet bellen ben ik ver van tevoren zenuwachtig en zit ik minutenlang met mijn duim boven de belknop, maar word ik telkens tegengehouden door een onzichtbare ketting tussen mijn brein en mijn hand.

Waarom ik bang ben om te bellen weet ik niet zo goed. Het kan zijn dat ik bang ben dat ik me verspreek, omdat ik niet altijd goed uit mijn woorden kom, en de ander me hierom of om mijn lichte spraakgebrek uitlacht. Misschien is het de angst voor het onbekende, dat de ander onverwacht boos wordt, of ik niet meer weet wat ik moet zeggen.

Wat de reden ook is of de redenen ook zijn, ik begon bellen te vermijden. Met een appje, brief of e-mail kom ik veel beter uit mijn woorden, omdat ik veel meer tijd heb om na te denken over wat ik zeg en het dan ook goed weet te formuleren. Maar vermijden is natuurlijk nooit een goede reactie op een angst. Het zorgt even voor opluchting, maar op lange termijn voor meer angst.

Inmiddels kan ik zeggen dat ik met mijn belangst om kan gaan. Ik ga jullie meenemen in hoe dat is gelukt en geef je tips hoe je dit ook kunt bereiken.

Tip: Eet een halfgare vleermuis

Nee, onzin natuurlijk, maar de coronalockdown heeft me wel serieus geholpen om over mijn belangst heen te komen. Opeens moest ik met mijn collega’s gaan bellen en Skypen in plaats van dat we elkaar in levenden lijve spraken. Daar kon ik moeilijk onderuit.

Lees ook: De wereld op pauze door coronacrisis; is dat wel zo erg?

Hoewel het spannend was was het toch niet heel erg, omdat het toch mensen zijn die je vaak spreekt, die je redelijk kent en dus ook een bepaalde mate van vertrouwen mee hebt opgebouwd. Dat is meteen wel een bruggetje naar de eerste tip: oefen het met mensen die je redelijk vertrouwt. Dat is een stuk minder spannend dan met een wildvreemde bellen en tegelijkertijd merk je dat bellen minder eng is dan je denkt. Positieve ervaringen zijn cruciaal om een angst kwijt te kunnen raken.

Belangst tip: Exposure is key

Dat brengt me meteen bij tip twee, want exposure, oftewel ‘gewoon doen’, is echt de beste tip om ervan af te komen. Het spijt me voor dit cliché, maar een cliché is meestal niet voor niks een cliché. Je hebt echt geen pandemie nodig om van je belangst af te komen, dus laat de vleermuizen met rust, maar wat ik er zojuist mee bedoelde is: je moet jezelf dwingen of beter nog: gedwongen worden.

Foto: Dane Deaner via Unsplash

Oefening baart kunst en dat geldt voor bellen net zo. Ben je bang om te bellen is het enige wat je hiertegen kunt doen bellen. Doe het dan ook zo vaak mogelijk. Ik heb gemerkt dat wanneer ik in korte periode veel belde, mijn angstreactie snel minder werd. Maar was het een tijdje geleden, dan was mijn angst weer iets heftiger dan eerst.

Dwing jezelf daarom om regelmatig te oefenen, of spreek met iemand af dat deze je regelmatig onaangekondigd belt. Je kunt deze dwang ook zoeken in je werk. Ga eens een tijdje op een klantenservice of callcenter werken, of zorg dat je moet bellen voor je werk. Bel die zakenrelatie op in plaats van een e-mail te sturen. Dat is zeker heel eng in het begin, maar je zult na een paar dagen al merken dat je eraan gewend raakt.

Belangst tip: Schrijf het op

Zoals ik zojuist schreef vind ik het makkelijker om een appje of mailtje te sturen omdat ik dan kan nadenken over wat ik wil zeggen. Dit kun je echter ook gewoon bij bellen toepassen als je dit gesprek hebt ingepland. Bij een spontaan gesprek wordt het natuurlijk lastiger.

Schrijf van tevoren op wat je wilt vertellen, waar je het over wilt hebben of wat je wilt vragen. Dit geeft je houvast en een richtlijn tijdens het gesprek en helpt je als je bang bent dat het gesprek ongemakkelijk stil valt.

Hou je van schrijven? Kom dan bij COMMEN. schrijven of check één van onze andere vacatures!

Dit kun je ook in stapjes doen. Stel eerst de e-mail op die je zou sturen en gebruik die tijdens het gesprek. Als dat goed voelt kun je overstappen op een samenvatting en later op steekwoorden en steekzinnen. Als je dit fijn vindt kun je steekwoorden er gewoon inhouden. Je kunt namelijk ook altijd dingen vergeten.

Het geeft houvast, maar zorgt niet voor totale controle. Natuurlijk kun je de reactie van een ander moeilijk inschatten en daarmee wat jouw reactie daarop dan weer moet zijn. Hier kun je toch niks aan veranderen en moet je mee dealen met je kennis over het onderwerp en je sociale skills. Zeg je: ‘maar ik ben helemaal niet sociaal’, dan raad ik je aan dit artikel eens te lezen.

Vlak je angstcurve af met oefenen

Dingen opschrijven en veel oefenen, dat zijn de twee sleutels voor mij geweest om met mijn belangst om te gaan. In het oefenen moet je wel volharden. Je bent niet na één of twee belletjes van je angst af. Ja, het is kapot eng, maar elke keer nadat het gelukt is kun je je trots voelen en is je angstcurve weer wat afgevlakt.

Als je een angst confronteert zul je in het begin veel angst ervaren en zakt het na een tijdje langzaam weg, al blijf je het wel houden. Doe je dat nog een keer, is je angstpiek iets lager en zul je op het einde van de enge situatie misschien geen angst meer voelen. Elke keer dat je het oefent is de piek lager en zul je steeds sneller geen angst meer voelen.

Foto: Hannah Wei via Unsplash

Ik wilde aanvankelijk ‘hoe ik van mijn belangst afkwam’ als titel gebruiken voor dit artikel, maar dat zou onjuist zijn. Nog steeds heb ik een kleine schrikreactie als mijn telefoon gaat, maar ik kan het redelijk goed aan de kant zetten, opnemen en probleemloos een gesprek voeren. Mijn angstcurve is door oefening flink afgevlakt.

Alleen de seconden tussen het horen van mijn ringtone en het opnemen vind ik nog even spannend, maar dat is te overzien. Vroeger voerde ik het hele gesprek in een volle paniekreactie. Deze kleine angst zal misschien wel nooit meer weggaan, maar daar kan ik mee leven.

Onwennig met bellen, dat is het enige

Het doet me denken aan een situatie uit het programma ‘Kamp Van Koningsbrugge’ dat ik onlangs keek. Kandidaten moesten een twintig meter hoge toren opklimmen, over een balk boven de ‘afgrond’ balanceren en vervolgens naar een touwladder springen. Ondanks dat sommige kandidaten zeiden hoogtevrees te hebben, rondde iedereen de test succesvol af.

Lees ook: Ter verdediging van belangst

Instructeur Ray was tevreden en sprak de kandidaten toe: “Niemand van jullie heeft hoogtevrees. Dat wil ik je nooit nergens meer horen zeggen, niet op feestjes, tegen vrienden. Je hebt het niet. Je bent onwennig op hoogte, dat is het enige.”

Ik heb geen belangst meer. Ik ben onwennig met bellen, dat is het enige.

Vond je dit artikel interessant? Volg COMMEN. op Facebook, Twitter en Instagram voor meer verhalen over mentale gezondheid, of ontvang al onze artikelen via WhatsApp.

Heb je geen social media of geen zin om ons te volgen? Blijf op de hoogte van onze laatste artikelen via een snelkoppeling op je telefoon of schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang één keer per maand een mail met onze beste artikelen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *